Kalthun Khamb Gela by Ramchandra Pathare

भिंत खचली, कलथून खांब गेला

जुनी पडकी उद्ध्वस्त धर्मशाला;

तिच्या कौलारीं बसुनि पारवा तो

खिन्न निरस एकांतगीत गातो...

बालकवींच्या कवितेतील हा पारवा

अनाहुतपणे तिथे असतोच असतो,

जिथे कसली ना कसली ‘पडझड’ झालेली आढळते.

त्याच्या आर्त स्वरांनी

ढवळून टाकतो अंत:करणाचा तळ

त्याची ही कांही रेखाटने

शब्दांनी रेखाटलेली.